فیلم فهرست مقدس انیمیشنی است که شما را تا انتها با خود میکشاند؛ چرا که داستان دارد و بیش از بحث فنی، شما را جذب داستان خود میکند. معمولاً اینطور است که بیننده ایرانی نسبت به انیمیشنهای ایرانی یک نگاه انتقادی و عیبجویانه دارد اما داستان کشش خوبی دارد.
گاهی البته دیالوگ ها ضعیف میشود و یا سیر داستان با تغییر ناگهانی سکانس، دچار سکته میشود، اما قطعاً خط داستان شما را همراه خود نگه میدارد.
شاید نقطهی قوت کار، شخصیتهایی بودند که به واسطهی دوبله ی عالی، برای شما ساخته میشدند و میتوانستید با آنها همراهی کنید. طراحی صحنه و کیفیت عالی کار و چهره پردازی و شخصیت سازیِ قویِ انیمیشن خیره کننده بود.
مشکلی که من و احتمالاً خیلیها داشتند این بود که چرا کاراکترها تنهی انسان و سر حیوان داشتند که پس دیدن فیلم با جستجویی متوجه شدم؛ دلیل این کار (یعنی الگوبرداری از خو و صفت حیوانات در چهره پردازی) این بود که بیننده فارغ از هر دین و زبان و فرهنگ به راحتی بتواند میان شخصیتها تمایز قائل شده و شخصیتهای خوب و بد را از هم جدا کند که الحق والانصاف همین شد.
از نظر فنی (از دید مخاطب انیمیشن بین) انصافاً جزئیات عالی بود. حرکات و کاراکترها عالی بود. اما در نگاهی عادلانه، به واقعیت و طبیعتی که انیمیشنهای هالیوود دارند نرسیده بود. اما قطعاً فراتر از انتظارات بود. (مثلاً صحنههای اسبسواری در نیامده بود).
فضای فیلم تاریک و خیلی مرموزانه بود و میشد صحنههای عاشقانه و یا صحنههایی که جنبه الهی دارد، نورانیتر و شادابتر باشد.
این فیلم برای نوجوانان و جوانان مناسبتر از کودکان است! چرا که پر از هیجان و ترس و کشمکشهای جنگ و جدالی و تلخ بود. (ناگریز از داستان بود البته).
در کل لذتبخش بود و چیزهای زیادی یاد گرفتیم! پس از پایان فیلم از جا بلند نشوید چرا که پشت صحنه ی جذاب و کوتاهش را نباید از دست داد! دربارهی داستان هم چیزی نمیگویم چراکه هنوز روی پرده است و برید ببینید و لذت ببرید! سینمای بهتر؛ صدا و تصویر باکیفیتتر (که لازمهی دیدن این اثر است!)
روح فرج اله سلحشور شاد و دست محمد امین همدانی درد نکند و ان شالله کمکش کنند با مفاهیم دینی، آرمانی و تاریخی باز هم از این کارهای خوب انجام دهد!
بهترین انیمیشن جشنواره فجر 94
بهترین انیمیشن جشنواره مادرید 2016
بهترین انیمیشن جشنواره مقاومت 95
بهترین انیمیشن هالیوود موویینگ پیکچرز 2016
یکی از اولین اقداماتی که برای کنترل و مدیریت بحران صورت میگیرد ایجاد محدودیت است و طبیعتاً دمدستترین آنها هم محدودیت در ارتباطات است! اما اینکه اتفاقات اخیر، چقدر بحران بوده و اینکه از بس دولت نتوانست فضای اعتراض مشروع مردمی را، (که به تعبیری یک دعوای درون خانوادگی است) فراهم کند، بحث مهمتری است!
...نتوانستند و بهایی ندادند تا اینکه خوب و بد و مغرض و بیغرض و صادق و کاذب و خودی و ناخودی بهم آمیختند و تشخیص سخت شد! البته آنکس که پرچم کشور را که نماد هویت ماست آتش میکشد، اموال عمومی و اتوبوس و خیابان و مغازه و... را تخریب میکند؛ قطعاً اعتراضش مشروع نیست و نمیتوان با عزیزم فدایت شوم از او استقبال کرد! ساده لوحانی که به هیجانسازی و آسیبزدن به افکار عمومی مشغولند دنبال چیز دیگری هستند که مردم هم آگاهند و همانطور که از برخوردهای میدانی مشخص بود، مردم خود را از ایشان جدا میکنند.
وقتی روی دیوار خانه، خرابی یا ترکی یا لکی بوجود آمد نه دیوار را خراب میکنند نه خانه را عوض میکنند! بلکه آن عیب و آسیب را رفع میکنند!
«تلگرام فعلاً در بستر موبایل، محدود شده است ولی علیالظاهر به طور کامل فیلتر نخواهد شد اما اگر شد با همین نام کاربری در شبکههای ارتباطی جایگزین، حاضر خواهم شد.»
@saeednevesht
...وقتی حضرت یحیی علیهالسلام، ایشان (حضرت عیسی علیهالسلام) را خندان دید، با عتاب بر او اعتراض کرد که «گویا آن جناب خود را از مکر و عذاب خدا در امان یافته است؟» حضرت عیسی علیهالسلام، پاسخش داد: «ظاهراً، جنابتان از فضل و رحمت حق نا اُمید گشته است؟» آنگاه، به آن دو بزرگوار (از جانب خداوند متعال) وحی شد که «أحبّکما الیّ أحسنکما ظنّا بی؛ محبوبترین شما نزد من کسی است که به من خوش گمانتر باشد».
کتاب ترجمهی فارسی شرح دعای سحر، امام خمینی (ره) صفحه 28
ولادت عبدالله؛ عیسیبنمریم؛ پیامبر توحید و نجاتدهنده؛ بر تمام پیروان ادیان توحیدی مبارکا باشد.
سالها پیش در جلسهای نقلقولی از رهبری شنیدم که «قدم اول تجملگرایی» از مراسمات عروسی و خانوادگی آقایان مسئول شروع شد (نقل به مضمون). مدتی بعد صحبتهایی از وزیران دولت گرفته تا مسئولین شهرداریهای مختلف شنیده شد که «زندگی در تهران و ایران باید گران شود» و با این دید و تفکر (که دلیلش با حسنظن؛ کمدانشی آقایان بود) تلاش میکردند مسائل و امورات را مدیریت کنند!
حالا امروز جریانی بر کشور و جامعهی ما حاکم شده است که صحبتهای امام(ره) دربارهی رفاه و عدالت و معیشت نه تنها به فراموشی سپرده شد، بلکه با عملِ آقایان، تبدیل به ادعایی پوچ شده است و به کارآمدی نظامی که عنوان اسلام را به دوش میکشد، خدشه وارد کرده است! نظامی که بنا بود مردم را از روال و امورات روزانه فارغ کند تا به کمال و رشد خود بپردازند!!
امروز تصمیمات جناجی و سودجویانه و یا حتی بیتدبیری و بیخردیهایی که از هر فرد مسئول (حتی سهواً) سر زده است، باعث شده تا جامعه و مردم، خود را مسابقهای ببینند که هر کس باید بیشتر برای خود چیزی جمع کند و بیشتر برای خود نفع ببرد و بیشتر از همه به فکر خود باشد! مسئولینی که به همین خاطر در پیشگاه خداوند باید پاسخگو باشند؛ هر چند که ما مردم هم بیتقصیر نیستیم!
نادیده گرفتن قاعدهی «الناس علی دین ملوکهم» با ما همان کرد که استاد جوادی آملی فرمودند؛ «ظاهر مردم، باطن مسئولین است، مسئولین باطنشان را درست کنند، ظاهر مردم اصلاح میشود»
بهشت جاودان خواهی، به دل خوردن قناعت کن!
...که حرص دانه در دامِ بلا انداخت آدم را!
صائب تبریزی
«شیوهی اندیشیدن فردی مذهبی، دربارهی خداوند یا دربارهی رابطهاش با خداوند، برداشت او را از دنیا شکل خواهد داد و رفتارهای فرد را تحت تأثیر قرار میدهد. این موضوع، بر تجربیات فرد از زندگی، سبک و شکل زندگی، چگونگی مواجهه با مسائل و مشکلات زندگی و نوع راهکارهای حل مسائل روزمره، تأثیر خواهد داشت!
برای نمونه در صورتی که خدا را رئوف و رحیم بدانیم و از پیشامدهای ناخوشایند، ارزیابی خیراندیشانه داشته باشیم به رویکردهای مذهبی مثبت روی میآوریم؛ اما در صورتی که خدا را تنبیهگر و دور از دسترس بداینم، به رویکردهای منفی روی میآوریم!»
کتاب مهارت حل مسأله، ص 32 / مسعود نورعلیزاده / کانون اندیشه جوان