چند روزی است نمایندگان در مجلس مشغول بررسی صلاحیت وزرای معرفی شده هستند. در این مدت کلیدواژهای تحت عنوان تعارض منافع زیاد شنیده میشود.
تعارض منافع (Conflict of interest) شاید اصطلاحی کمتر شنیده شده باشد که امروز، در سیاست و کشورداری، تخصصی به آن میپردازند. اما اگر بخواهیم باچند مثال ساده، فقط نمونههایی از مفاهیم آنرا بیان کنیم اینطور میتوان گفت که در ایران تعرفهی خدمات درمانی برای مردم را پزشکانی تعیین میکنند که ذینفع هستند!!
این در حالیست که در کشورهای توسعه یافته، سیاست گذاری و تصمیمگیری در حوزه سلامت به انحصار #پزشکان در نمیآید و از ایشان در تصمیمسازی و مشاورهی تخصصی استفاده میشود؛ نه در سطح وزارتخانه متبوع!!
این حجم از تعارض منافع (که میتوان در تعارض با ملت، با دین، با منافع ملی، با قانون اساسی و... رخ دهد) را برای وزارتخانههای صنعت، اقتصاد و نفت هم در نظر بیاورید که البته و متأسفانه هست...!
درباره تعارض منافع بیشتر بدانید: yon.ir/conflict1
پس از ماجرای حملهی تروریستی به مجلس شورای اسلامی، افکار عمومی جامعه نسبت به مسألهی امنیت حساستر شد و خبرهای مربوط به امنیت و حوادث را دقیقتر دنبال کرد. تا جائیکه خبرهایی از همین جنس، که پیش از این نیز اتفاق میافتادند و شاید ارزش خبری کمتری داشتند (مثل تیراندازی پلیس، مشکوک شدن به بستهها و یا افراد ناشناس و...) به شدت مورد توجه قرار گرفت.
همچنین؛ پس از انتشار مداومِ خبرهایی تأسفبار از جان باختن دختران خردسال (در یک بازهی زمانی مشخص)، مردم و رسانهها گوشها را تیز کردند و حساسیت اجتماعی نسبت به این جرائم و خبرهای مربوط به آنها افزایش پیدا کرد!
همین شوکهای خبری بود که حساسیت مردم را برانگیخت و اصطلاحاً باعث بروز «حساسیت فرهنگی» در جامعه شد! هرچند که نقش مهم رسانه ها را در اینباره نباید نادیده گرفت...
اما سوال اساسی اینجاست که:
آیا مفاهیمی مثل دلسوزی، همدردی و به فکر هم بودن، تنها زمانی متبلور میشود که حتماً دردها و تجربهها را ملموس حس کنیم و برای ما اتفاق بیافتد؟
آیا اخبار مربوط به اعتیاد، مشکلات جوانان و معضلات ازدواج، آسیبهای اجتماعی و اخلاقی و... بیاهمیت هستند و یا به دلیل تکرار و بیتوجهی، برایمان عادی شدهاند؟
یا حتی فراتر از این... مردم مظلوم دنیا چطور؟
آیا نباید نسبت به کودکان خردسال یمنی، بحرینی و فلسطینی، همینقدر حساسیت فرهنگی داشته باشیم؟
آیا به این دلیل که آنها ایرانی نیستند یا به دلیل فاصله و تفاوت فرهنگی و یا به این جهت که رسانه ها کمتر به اخبار مربوط به آنها میپردازند؛ نباید نسبت به آنها حساسیت داشته باشیم...؟