این روزها با انسانهایی روبرو میشویم که قبل از حرف زدن و فعالیت در شبکههای مجازی، فکر یا جستجویی هرچند کوتاه هم نمیکنند و درباره هرمسألهای به اظهار نظر ناآگاهانه میپردازند و (یا شاید هم به عمد و عناد) به تمسخر و استهزای شهادت حضرت زهرا (س) و زمان و برپایی عزای آن مظلومهی بزرگ تاریخ میپردازند!
اما چرا شیعیان و عاشقان اهلبیت(ع)، در دو زمان متفاوت، تحت عنوان دهه فاطمیه به عزاداری برای حضرتشان میپردازند!
تاریخنویسان صدر اسلام، وقایع مهم را با جزئیات ثبت و ضبط میکردند؛ بالاخص اینکه مربوط به اهلبیت(ع) نیز باشد. این تاریخنگاری به خط «کوفی قدیم» صورت میگرفت؛ خطی که بدون نقطه و اعراب نوشته میشد!
حالا عبارتی که در منابع روایی معتبر، بر شهادت مظلومانهی محبوبهی خدا دلالت دارد؛ میخوانیم:
«عاسٮ ﯨﻌﺪ اﯨﯩﮭﺎ ﺣﻤﺴﻪ و ﯨﺴﻌﯩﮟ ﯨﻮﻣﺎ...»
نوشتهی بالا، دقیقاً عبارتی است که به خط کوفی قدیم، در منابع موجود است، اما همانطور که از نوشتار مشخص است، بین اساتید و حدیثشناسان، در برداشت دقیق از این روایت، اختلاف است. اصل روایت اینطور است؛
«عاشَت بَعد أبیها، خَمسة و تسعین/سبعین یوماً»
که معنی عبارت این است: فاطمه زهرا سلام الله علیها «هفتاد و پنج/نود پنج روز» پس از شهادت پدرشان، در قید حیات مادی بودند... (سبعین: یعنی هفتاد / تسعین: یعنی نود)
به دلیل همین ابهام و برداشتِ دوگانه در اسناد تاریخی است که بنا به احترام و حفظ شأنِ بهانهی خلقت؛ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و به رسم و سفارش بزرگان دین، شیعیان در هر دو بازهی زمانی، بنا بر احتیاط، به بزرگداشت و برپایی عزای حضرتشان میپردازند..