مدتی بود که به خاطر حرکتی خودجوش در زمینهی ازدواج و به دلیل نیاز به دانشی که (در سالهای قبل) برای ارتباط دینی و تربیتی با نوجوانان داشتم؛ به مطالعه در مسائل و مشکلات جنسی پرداختم. در دانشگاه نیز به واسطهی بهرهمندی از استادی دلسوز و آگاه که دروس را به شکل پژوهش محور ارائه میکرد، موضوع تحقیق و کنفرانس من در همین زمینه انتخاب شد.
لب مطلب اینکه فجایعی مثل: «افزایش ضریب خطر بارداری و سالخوردگی و کاهش جمعیت»، «آسیبهای تربیتی و فاصله سنی با فرزند»، «از بین رفتن نقشهای فامیلی مثل خاله و عمو و...»، «سختگزینی به دلیل افزایش سن و پایان سن بلوغ عاطفی»، «آسیبهای ناشی از فردگرایی»، «عدم روحیه مسئولیتپذیری و خانوادهگریزی»، و... به دلیل تأخیر در ازدواج جوانان بروز کرده است! این مسائل جای خود؛ از طرفی بدانیم که میانگین بلوغ جنسی در کودکان به 11 سال و میانگین سن ازدواج هم به 30 سال رسیده است!
حالا کمی فکر کنیم! به اینکه قوهی جنسی که خداوند در انسان نهاده؛ غیرقابل سرکوب است و فقط باید آنرا از طریق صحیح هدایت کرد.
پس باید پرسید که چه سرنوشتی در انتظار جامعهی ماست!؟ نوجوانان و جوانانی که در حد فاصل سن بلوغ تا ازدواج، در اوج فشار و شهوت جنسی، به مسائلی که مقدمه و آمادگی پذیرش آنرا ندارند٬ دست پیدا میکنند؛ آنهم پیش از موعد و بدون آگاهی، آنهم با دسترسیهای باز به اسم آزادی ...
نتیجهی این رشته از دلایل را در احادیث معصومین(ع) میتوان یافت! پرواضح است که اخلاق، روزی مادی و برکات معنوی و دین داری و... در جامعه کمرنگ میشود! چه آنکه متخصص فقه و حدیث و مجتهدی چون رهبر انقلاب (زمانی که دانشجویی، مسئولین را در زمینه ازدواج مورد مطالبه قرار میدهد) نه به وزیر رفاه، نه به وزیر اقتصاد و نه به وزیر جوانان؛ بلکه به وزیر بهداشت اشاره میکند و در این زمینه توصیه میکند که؛ «هر چه بتوانیم در جامعه مسألهی مشکل جنسی جوانان را حل کنیم؛ به نفع دنیا و آخرت ماست...»
سالروز ازدواج فرخنده دردانه خلقت (س) با امیرالمؤمنین علی (ع) مبارکا باشد.